اما جالب است بدانید تراشه A7 اپل که در آیفون 5S استفاده شده، در دل خود پردازنده ای فقط با دو هسته دارد. کاری نداریم که از نظر خیلی ها شاید این شنا کردن خلاف جریان آب باشد، ولی می بینید که تا حالا به خوبی جواب داده و کسی از کندی پرچمدار جدید اپل صحبتی به میان نیاورده.

بله، بررسی های اخیر نشان داده که تعداد پردازنده های منطقی A7 فقط دو تا است. به گفته یک متخصص در این زمینه «درواقع یک جورهایی حرکت اجباری به سمت ۴ هسته ای ها انجام شد. مسلماً راه های دیگری به جز افزایش تعداد هسته برای بهبود کارایی پردازنده وجود دارد». 

همان طور که گفتیم امروز خارج از قلمرو اپل فروش یک تلفن پرچمدار بدون پردازنده حداقل چهار هسته ای کاری بس دشوار است. اما اپل به خوبی خود را از بازی اعداد بیرون کشیده و جایگاهی برای خود دست و پا کرده که با قوت می تواند چنین کاری را انجام دهد. الحق باید اعتراف کرد که راهبرد فروش این شرکت بسیار کارآمد است.

وقتی تراشه A7 به این خوبی از پس انواع بنچمارک ها بر آمده و سرعتی دو برابر مدل قبلی خود (A6) ارائه می کند و تازه در مقام مقایسه با قوی ترینِ رقبا یعنی اسنپدرگون ۸۰۰ شرکت کوالکوم پایاپای مسابقه می دهد، واقعاً چرا باید نگاه افراطی نسبت به تعداد هسته های پردازنده داشت؟ 

بگذارید کمی وارد جزئیات شویم تا این مسئله بهتر فهمیده شود. حتماً می دانید که همه پردازنده های موبایلی که می شناسیم [فعلاً در حوزه موبایل اینتل برای ما ناشناخته است] بر پایه معماری های شرکت ARM هستند: Exynos سامسونگ ، Tegra انویدیا ، Snapdragon کوالکوم و همین A7 اپل.

خب، حالا قطعاً می دانید که وقتی می شود شرکتی را به خاطر کپی برداری از گوشه های گرد (!) تلفن بیش از یک میلیارد دلار جریمه کرد، مسلماً این شرکت ها نمی توانند همین طوری از فناوری شرکت دانش بنیان و دانشگاهی آرم استفاده کنند.

به همین خاطر باید مجوز استفاده آن را اخذ کنند. آرم، مجوزهایش را در دو سطح ارائه می کند: پردازنده و معماری. انویدیا و سامسونگ با اخذ مجوز پردازنده از طراحی هسته های خود شرکت آرم (مثل Cortex A9, Cortex A15, Cortex A7) استفاده می کنند و آن را در SoCهای (یک مجموعه کامل پردازشی و عملیاتی روی یک تراشه شامل پردازنده، گرافیک، سیستم های ارتباطی مانند LTE و غیره) خود قرار می دهند. مثلاً انویدیا آنها را در کنار GPUهای جی فورس خود می گذارد و تراشه های سری تگرا را ارائه می کند.

اپل هم قبلاً به همین منوال از فناوری شرکت آرم استفاده می کرد. تا اینکه سال پیش تراشه A6 را معرفی کرد و برای ساخت آن مجوز خود را به سطح معماری ارتقا داد، تا مهندسانش معماری آرم را بهبود داده و به حالت بهینه نزدیکتر کنند.

شرکت اپل با تراشه A6، خود را مقابل کوالکومی قرار داد که پیشتر چنین مجوزهایی را داشت و معماری آرم را به منظور بهره گیری بیشتر، دستکاری می کرد. به همین خاطر اگر یادتان باشد در مطلبی گفتیم که پردازنده های ۸ هسته ای موجود باید زیر پای اسنپدرگون ۸۰۰ چهار هسته ای کوالکام لُنگ بیندازند.

وقتی اپل پردازنده را متناسب با سیستم عامل و نرم افزارهای اش بهینه می کند و آن را با پردازنده گرافیکی سری PowerVR متعلق به شرکت Imagination Technology  که از قضا مدیر عاملی ایرانی دارد تلفیق می کند، غول قدرتمندی به دست می آورد به نام A7.

و از یادتان نرود که A7 اولین تراشه ۶۴ بیت بر پایه معماری آرم است که روی یک تلفن هوشمند قرار گرفته. به طور حتم همین مسئله تاثیر به سزایی در افزایش قدرت این تراشه دارد. به هر حال آینده پردازش موبایل قطعاً در اختیار ۶۴ بیتی ها خواهد بود.

ما در نارنجی همیشه گفته ایم که باید دنبال سخت افزار-نرم افزار بهینه رفت و گول بازی اعداد برخی شرکت های پوپولیست را نخورد. چراکه مهم تجربه کاربری شما است نه «n» هسته ای که داخل آن قرار دارد؛ و اپل تا حد زیادی به این هدف دست یافته.

یک نکته جالب دیگر، و آن اینکه وبگاه Cnet در پی انتشار این مطالب از شرکت اپل توضیح خواسته ولی این شرکت از دادن هرگونه توضیحی خودداری کرده؛ باز بر می گردیم سر راهبرد فروش و هوشمندی بازاریابان کوپرتینو.